مقدمه: تولد کودک ناتوان کانون خانواده را با مسائل متعددی رو به رو می سازد. کودکان ناتوان نگرش منفی بیشتری دریافت کرده و ذهن افراد نسبت به آنها منفی تراست از این رو پژوهش حاضر با هدف هنجاریابی و اعتباریابی آزمون نگرش به ناتوانی که یک ابزار مناسب، پایا و دقیق برای سنجش باشد، تدوین شده است. روش: روش پژوهش، توصیفی و اکتشافی است و نمونه آماری این پژوهش شامل کلیه مادران دارای فرزند مبتلا به ناتوانی شهر کرمانشاه در سال 1400 بود. که تعداد 379نفر به صورت تصادفی انتخاب شد. روش گردآوری اطلاعات نیز به صورت تصادفی بود. نتایج: برای بدست آوردن روایی محتوا پرسشنامه از نظرات استاد راهنما و چندین تن از دیگر اساتید و متخصصین و کارشناسان استفاده شد، که پس از جمع آوری داده های مربوط به قضاوت متخصصین در مورد آیتم های پرسشنامه، ابتدا میزان پایایی ارزیابان با استفاده از ضریب کاپای کوهن مورد بررسی قرار گرفت که نتایج آن نشان داد که همه 27 سوال از ضریب کاپا بالاتر از 6/0 برخوردار بودند. پایایی آزمون دو روش ضریب آلفای کرونباخ استفاده گردید. نتایج حاصل عدد 0/96 برای آلفای کرونباخ را نشان داد که بیانگر پایایی بسیار خوبی برای پرسشنامه بود، بعد از آن تک آلفای تک تک سوالات نیز با نمره کلی بررسی و تمامی سوالات نیز نمرات خیلی خوبی داشتند که نیاز به حذف سوالات نبود. در شاخص HTMT نیز با توجه به اینکه برای ضرایب مقادیر کمتر از 0/90 به دست آمد. نتیجه گیری: می توان گفت روایی واگرا برای پرسشنامه نگرش به ناتوانی تأیید شد. لذا پرسشنامه فوق از روایی و پایای مناسبی برخوردار است و می توان در سنجش نگرش به ناتوانی از آن استفاده نمود.

مقدمه: ارزیابی اختلال ناتوانی سالمندان نیازمند ابزاری مختص این گروه است. پرسشنامه اختلال ناتوانی گرونینگن از ابزارهای مورد استفاده برای سنجش میزان توانمندی در سالمندان است. پژوهش حاضر با هدف ترجمه و اعتباریابی اولیه نسخه فارسی پرسشنامه GFI انجام گرفته است. مواد و روش کار: مطالعه حاضر یک پژوهش روش شناختی بود که روی 139 سالمند انجام گرفت. پس از ترجمه و اخذ نظرات کارشناسان ادبیات فارسی و سالمندان، روایی صوری و سپس بر اساس نظر متخصصان روایی محتوای پرسشنامه به صورت کیفی انجام گرفت. سپس روایی سازه شامل مقایسه گروه های شناخته شده، روایی همگرا از طریق سنجش همبستگی بین نسخه فارسی پرسشنامه (GFI) و پرسشنامه اضطرابGAI و پایایی ابزار با تحلیل همسانی درونی و آزمون بازآزمون بررسی شد. یافته ها: نتایج تحلیل مقایسه گروه های شناخته شده نشان داد که میانگین ناتوانی در سالمندان مرد کمتر از زنان سالمند بود. همچنین سالمندان با تحصیلات پایین تر اختلال ناتوانی بیشتری داشتند. روایی همگرا بیانگر همبستگی معنادار بین نسخه فارسی پرسشنامه اختلال ناتوانی و اضطراب GAI بود. میزان کل همسانی درونی با استفاده از ضریب کودر-ریچاردسون برای زیر مقیاس ها 762/0 بود. ضریب پایایی آزمون باز آزمون-شاخص همبستگی درون خوشه ایی-به فاصله زمانی دو هفته 61/0 بود. نتیجه گیری: یافته های پژوهش، نشان دهنده روایی صوری، سازه، و همسانی درونی و ثبات قابل قبول ابزار بود، لذا این ابزار می تواند جهت اندازه گیری میزان توانمندی در بخش های پژوهشی و درمانی مورد استفاده قرار گیرد. پیشنهاد می گردد در مطالعات آینده روایی سازه پرسشنامه GFI با استفاده از تحلیل عاملی در نمونه بیشتری مورد بررسی قرار گیرد.

زمینه و هدف: سر درد یکی از شایع ترین شکایت های طبی است که تاثیر نامطلوب زیادی بر سبک زندگی، احساس بهزیستی و فعالیت های اجتماعی بیمار می گذارد. با توجه به آثار منفی سردرد و نیاز جامعه علمی به ابزاری که بتواند پیامدهای روانشناختی کافی از سردرد را مورد سنجش قرار دهد این مطالعه با هدف بررسی ساختار عاملی، اعتبار و روایی پرسشنامه سنجش ناتوانی ناشی از سردرد انجام شد.روش بررسی: در یک مطالعه توصیفی- تحلیلی 100 بیمار مبتلا به سردرد مراجعه کننده به مراکز مغز و اعصاب شهر شیراز به صورت تصادفی انتخاب و همزمان به پرسشنامه سنجش ناتوانی ناشی از سردرد و مقیاس Scl-25 پاسخ دادند. برای بررسی روایی این پرسشنامه از سه روش روایی سازه (تحلیل عاملی)، روایی همزمان و روایی همگرا استفاده شد. اعتبار پرسشنامه مزبور به دو شیوه دونیمه سازی و همسانی درونی بررسی گردید. تحلیل عوامل با استفاده از روش چرخشی واریماکس و بر اساس آزمون اسکری، انجام شد.یافته ها: نتیجه تحلیل عوامل بیانگر وجود دو عامل عاطفی و کارکردی در این پرسشنامه بود که در مجموع 36 درصد از واریانس کل آزمون را تبیین می نمودند. در روایی همزمان، ضرایب همبستگی نمره کل، عامل عاطفی و عامل کارکردی پرسشنامه مزبور با مقیاس Scl-25 به ترتیب 0.71، 0.51 و 0.55 به دست آمد. در روایی همگرا نیز ضرایب همبستگی خرده مقیاس های عاطفی وکارکردی با کل آزمون به ترتیب 0.79 و  0.91و ضریب همبستگی این دو خرده مقیاس با هم 0. 48 به دست آمد. در بررسی اعتبار، ضریب اعتبار دو نیمه سازی  0.77 و ضرایب آلفای کرونباخ برای کل آزمون، عامل عاطفی و عامل کارکردی به ترتیب 0.86، 0.68 و  0.83به دست آمد.نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه این پرسشنامه، در جامعه ایران اعتبار و روایی مناسبی دارد و ابزار مناسبی برای استفاده در موقعیت های بالینی و پژوهشی می باشد.

مقدمه: به منظور بررسی ناتوانی در سالمندان استفاده از ابزارهای مختلفی پیشنهاد شده است. یکی از این ابزارها، مقیاس ناتوانی پرسشنامه بررسی عمومی خانگی(DI-GHS)  است.هدف: بررسی روایی و پایایی DI-GHS در سالمندان مقیم خانه سالمندان گلابچی کاشان.مواد و روش ها: نمونه ها به صورت سرشماری در مرکز سالمندان گلابچی کاشان در تابستان 1386 انتخاب شدند (n=100). ضریب توافق بین افراد ارزیاب بررسی شد. ثبات داخلی پرسشنامه از طریق همبستگی هر یک از پرسش ها با نمره کل پرسشنامه، ضریب آلفای کرونباخ و دو نیمه کردن تعیین شد. برای تعیین روایی از شیوه روایی همزمان، آنالیز عاملی اکتشافی و مقایسه گروه های شناخته شده استفاده شد. اطلاعات با SPSS-16 و استفاده از ضریب همبستگی پیرسون، ضریب همبستگی درون طبقه ای (ICC)، کاپا، اسپیرمن براون، گاتمن، آلفای کرونباخ، آزمون کروسکال والیس و آنالیز عاملی به روش مولفه های اصلی با چرخش واریماکس تجزیه و تحلیل شد.نتایج: ضریب توافق بین افراد ارزیاب در ارتباط با هر یک از گویه ها در حد عالی (0.8<کاپا) و ICC در ارتباط با کل ابزار 0.992 بود. ضریب ثبات داخلی ابزار 0.95-0.9 محاسبه شد. روش همبستگی هر پرسش با نمره کل این ابزار را پایا تشخیص داد. اعتبار همزمان آن با نسخه اولیه مقیاس بارتل (r=-0.91،p<0.0001 ) تایید شد؛ مقایسه گروه های شناخته شده روایی ابزار را مسجل ساخت (0.0001>p). آنالیز عاملی نیز حاکی از دو عاملی بودن مقیاس بود.نتیجه گیری: ترجمه فارسی DI-GHS جهت سنجش ناتوانی در سالمندان مقیم خانه سالمندان گلابچی کاشان ابزاری روا و پایا است.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (pdf) مراجعه فرمایید.

مداومت تحصیلی بیانگر استمرار و تعهد رفتاری به آموزش و یادگیری است که وجود چنین ابزاری در داخل کشور مورد نیاز بود. پژوهش حاضر با هدف بررسی ویژگی های روان سنجی مقیاس مداومت تحصیلی انجام گرفت. این پژوهش از نوع پژوهش های توصیفی است که با هدف کاربردی به بررسی ویژگی های روان سنجی می پردازد. جامعه آماری پژوهش تمامی دانش آموزان دوره متوسطه اول شهرستان قم بودند که در سال تحصیلی 1401-1400 به تحصیل اشتغال داشتند. تعداد 355 دانش آموز به روش تصادفی خوشه ای چندمرحله ای وارد نمونه شدند و پرسشنامه مداومت تحصیلی طالیب و همکاران (2018) را تکمیل نمودند. داده ها پس از جمع آوری با استفاده از نرم افزارهای آماری SPSS22 و AMOS22 و از روش های تحلیل عاملی اکتشافی و تحلیل پایایی مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد، عامل استخراج شده 93/79 درصد متغیر مداومت تحصیلی را تبیین می کند. همچنین، پایایی ابزار به روش ضریب آلفای کرونباخ برابر با 994/0 و به روش دو نیمه کردن برای نیمه اول برابر با 989/0 و برای نیمه دوم برابر با 988/0 بود. با توجه به نتایج تحلیل عاملی اکتشافی و تحلیل پایایی، به نظر نسخه فارسی پرسشنامه مداومت تحصیلی، ابزاری کارآمد محسوب می شود.

مقدمه: پرسشنامه های خود-اظهاری و آزمون های عملکرد-محور دو شیوه ارزیابی میزان ناتوانی در انجام عملکردهای روزمره بیماران مبتلا به کمردرد مزمن هستند. هدف این مطالعه بررسی نحوه اثرگذاری درد بر میزان ناتوانی این بیماران از طریق مقایسه یافته های حاصل از پرسشنامه های خود-اظهاری رولندموریس و اسوستری با آزمون عملکرد محوری بنام «مقیاس عملکردی کمر» بوده است.روش بررسی: پژوهش حاضر یک مطالعه مقطعی و جامعه آماری بیماران مبتلا به کمردرد مزمن بدون علت خاص می باشند. 75 بیمار 60-18 ساله به روش نمونه گیری آسان وارد مطالعه شدند. مقیاس عملکردی کمر و پرسشنامه های رولندموریس و اسوستری برای ارزیابی ناتوانی و شدت درد با VAS اندازه گیری شد. ارتباط بین دو متغیر شدت درد و ناتوانی به کمک ضریب همبستگی اسپیرمن و ارتباط بین شیوه های مختلف ارزیابی ناتوانی با محاسبه ضرایب همبستگی پیرسون تعیین گردید. تفاوت میزان ناتوانی در دو گروه دارای درد خفیف تا متوسط و گروه درد شدید با آزمون تی مستقل مقایسه شد.یافته ها: ضرایب همبستگی بین VAS و مقیاس عملکردی کمر، پرسشنامه های رولندموریس و اسوستری به ترتیب 0.37، 0.55 و 0.54 ((P<0.01 و ضرایب همبستگی بین مقیاس عملکردی کمر و پرسشنامه های رولندموریس و اسوستری به ترتیب 0.41 و 0.52 ( (P<0.001به دست آمد. مقیاس عملکردی کمر تفاوت معنی داری را بین میزان ناتوانی در دو گروه درد نشان نداد ( (P=0.139اما این تفاوت در نتایج پرسشنامه ها معنی دار شد (.(P<0.01نتیجه گیری: عدم تشابه بین نتایج پرسشنامه های خود-اظهاری با مقیاس عملکردی کمر و همبستگی متوسط بین آنها نشان می دهد که دو شیوه ارزیابی می توانند جنبه های مختلفی را در فرآیند ناتوانی نمایان سازند؛ لذا برای ترسیم نمایی جامع از وضعیت عملکردی بیماران استفاده توام از هر دو شیوه ارزیابی توصیه می گردد.

زمینه و هدف: به دلیل در دسترس بودن و راحتی انجام کار، در ایران از سونوگرافی داپلر در بررسی علل احتمالی عروقی اختلال نعوظ استفاده زیادی می شود. از طرفی با توجه به جوان تر بودن بیماران ما در مقایسه با غربی ها و نیز تهاجمی بودن نسبی روش سونوگرافی، نیاز به بررسی های بیشتر قبل از درخواست این آزمایش احساس می شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی میزان حساسیت و ویژگی و صحت پرسشنامه فارسی شاخص بین المللی عملکرد نعوظی در انتخاب بیماران مبتلا به ناتوانی جنسی برای بررسی بیشتر یا ارجاع در مقایسه با سونوگرافی داپلر طرح ریزی شده است.مواد و روش ها: 103 بیمار مبتلا به ناتوانی جنسی که برای بررسی بیشتر کاندید سونوگرافی داپلر بودند، پس از اخذ رضایت شفاهی، به صورت متوالی وارد مطالعه شدند. قبل از انجام سونوگرافی، پرسشنامه فارسی شاخص بین المللی عملکرد نعوظی توسط بیمار پر می شد. سونوگرافی داپلر در سرویس سونولوژی و با استفاده از تزریق40 میلی گرم پاپاورین به داخل کورپوس کاورنوزوم صورت پذیرفت. پس از محاسبه نمرات پرسشنامه جهت یافتن نمره ای که با حساسیت و ویژگی کافی احتمال اختلالات عروقی را مطرح نماید آنالیز منحنی ROC انجام شد.یافته ها: میانگین (انحراف معیار) سنی بیماران 40 سال (10±) بود. 59 بیمار (57%) مساوی یا کمتر از 40 سال سن داشتند. 61 بیمار (59%) در جریان بررسی به وسیله داپلر، سالم تشخیص داده شدند. تشخیص نارسایی شریانی با حساسیت 88% و ویژگی 82% و ارزش اخباری مثبت82% با مجموع نمرات پرسشنامه40 یا کمتر، محتمل خواهد بود (ROC=0.90) تشخیص نشت وریدی با حساسیت 99% و ویژگی 77% و ارزش اخباری مثبت 76% با لحاظ کردن نمرات بخش حفظ نعوظ (مساوی یا کمتر از 3) میسر خواهد بود (ROC=0.97). نتیجه گیری: پرسشنامه فارسی شاخص بین المللی نعوظی از اعتبار مطلوب برخوردار است. در صورتی که این نمرات در مجموع کمتر از 40 باشد، آن وقت شانس این که در بررسی با سونوگرافی داپلر یک علت عروقی مشخص شود بسیار زیاد خواهد بود و بنابراین طبیب باید بیمار را ارجاع دهد یا خود برای درخواست انجام سونوگرافی را تنظیم کند.

مقدمه: هدف از طرح و اجرای این تحقیق ارزیابی سه روش متداول ورزش درمانی در بیماران مبتلا به کمردرد و مطالعه چگونگی تاثیر هر یک از این ورزش ها بر شدت درد و درصد ناتوانی ناشی از کمر درد است.روش انجام تحقیق: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی بر روی 25 بیمار مبتلا به کمردرد مزمن مکانیکی با شرایط شغلی یکسان انجام شد. میزان شدت درد توسط جدول ارزیابی عددی درد، و درصد ناتوانی ناشی از کمردرد توسط پرسشنامه اوسوستری مورد ارزیابی قرار گرفت. میزان اعتبار داده ها نیز بوسیله آزمون کندال محاسبه شد. افراد مورد تحقیق به سه زیر گروه تقسیم شدند به گونه ای که میانگین متغیرها در سه گروه، اختلاف معنی داری با یکدیگر نداشتند. گروه اول با تعداد 8 نفر ورزش های ویلیامز را انجام دادند، و گروه دوم با تعداد 7 نفر ورزش های مکنزی، و گروه سوم با تعداد 10 نفر بودند که ورزش های ثبات دهنده را انجام دادند. طبق برنامه هر گروه طی دو مرحله 6 هفته ای (6 هفته اول 6 روز در هفته و 6 هفته دوم 3 روز در هفته - (یکروز در میان) و در مجموع 12 هفته ورزش های مربوط به خود را انجام دادند. ارزیابی آماری با استفاده از نرم افزار SPSS و انجام آزمون های ویلکاکسون – فریدمن - کروسکال والیس و من ویتنی انجام شد. یافته ها: نتایج به دست آمده نشان دادند که ورزش های انجام شده در هر سه گروه با کاربرد ورزش های تقویتی عضلات ستون فقرات می توانند بر کاهش درد بیماران موثر باشند. البته زمان و سرعت کاهش درد، درصد ناتوانی و ماندگاری تاثیر ضد درد در گروهی که ورزش های ثبات دهنده را انجام داد با دو گروه دیگر اختلاف معنی دار وجود داشت. (P=0.01) نتیجه گیری: بنابراین در هر سه روش درمانی درد بیمار کاهش می یابد، لیکن ورزش های ویلیامز و مکنزی همیشه در شرایط استاتیک انجام می شوند و یک گروه عضلانی خاص را تقویت می کنند، اما در ورزش های ثبات دهنده، علاوه بر تقویت عضلات در شرایط استاتیک تقویت عضلات، در شرایط دینامیک نیز صورت می گیرد. بیمار از شرایط انجام تمرینات سبک به سمت تمرینات سنگین، و در نهایت به سوی بهبود شرایط تعادل از دست رفته پیش می رود، به همین دلیل انجام این ورزش علاوه بر تسریع در کاهش درد موجب بهبود شرایط ذهنی فرد، بهبود اعتماد به نفس و در نهایت کاهش درصد ناتوانی ناشی از کمردرد می شوند.